Rypsterdyk 2^b

9034 HN Marsum

058 - 843 1 093

06 - 116 44 116

In de praktijk worden onder andere de volgende drie therapievormen aangeboden:

1. Cognitieve gedragstherapie
2. Gestalttherapie
3. Focustherapie

Cognitieve gedragstherapie

'Cognitieve gedragstherapie' is, zoals de naam al doet vermoeden, een combinatie van cognitieve therapie en gedragstherapie. Onderzoek heeft aangetoond dat cognitieve therapie en gedragstherapie vaak tot vergelijkbare resultaten komen in de behandeling van psychische klachten. Het is gebleken dat het veranderen van gedrag en het veranderen van gedachten goed samen kunnen gaan. Daarbij maken beide vormen van psychotherapie goeddeels van dezelfde methodes gebruik, zoals bijvoorbeeld het doen van huiswerk en oefeningen.

Gedragstherapie gaat ervan uit dat het merendeel van het menselijk gedrag is aangeleerd. Psychische klachten komen volgens deze theorie voort uit disfunctioneel gedrag. Door dat "verkeerd" aangeleerde gedrag af te leren en te vervangen door nieuw, gezond gedrag, zouden psychische problemen kunnen worden verholpen. Cognitieve therapie is daarentegen gebaseerd op het idee dat psychische klachten voortkomen uit een negatieve manier van denken. De klachten worden in cognitieve therapie bestreden door de denkwijze ten opzichte van de klachten te veranderen. Uit de combinatie van deze twee is cognitieve gedragstherapie ontstaan. Hierbij gaat men uit van het idee dat gedachten en gedrag met elkaar verbonden zijn en dat de aanpak van beide aspecten kan leiden tot een vermindering van de klacht.

Verschillen in cognitieve gedragstherapie

Afhankelijk van de cognitief gedragstherapeut, de cliënt en de klacht, kan de nadruk meer op het cognitieve of op het gedrag liggen. Wanneer er bijvoorbeeld veel aandacht voor het cognitieve aspect is zal de therapie zich voornamelijk richten op de denkbeelden van de cliënt. De therapeut brengt samen met de cliënt de gedachtenpatronen in kaart die betrekking hebben op de klacht. Vervolgens worden deze getoetst aan de realiteit. Er wordt nagegaan hoe functioneel de denkbeelden zijn en welke consequenties ze hebben. Het accent ligt dan op het aanleren van nieuwe, positieve gedachten. Dit leidt tot een verandering in het gedrag waardoor de klacht vermindert. Het kan ook voorkomen dat de nadruk van de therapie meer op het gedrag ligt. Het uitgangspunt is in dat geval het afleren van aangeleerd gedrag dat een negatief effect op de klacht heeft. Ook dan wordt er echter rekening gehouden met de invloed van het denken op het gedrag. Kortom, binnen de cognitieve gedragstherapie staat de koppeling tussen het denken en het gedrag van de cliënt centraal.

terug naar boven

Gestalttherapie

De wijze waarop de cliënt zichzelf als geheel ervaart, meer dan een optelsom van gevoelens, gedachten en vaardigheden, staat centraal in de gestalttherapie.
Psychische klachten waarvoor de cliënt in therapie is vormen een deel van dit geheel. Gestalttherapie gaat er vanuit dat psychische klachten voortkomen uit blokkades die persoonlijke groei verhinderen. Het doel van gestalttherapie is deze blokkades op te heffen, zodat verdere persoonlijke groei weer mogelijk wordt en psychische klachten verminderen.

Binnen de gestalttherapie kunnen de blokkades van waaruit psychische klachten ontstaan op verschillende manieren worden opgeheven. De gestalttherapeut biedt de cliënt bijvoorbeeld een veilige omgeving om emotionele ervaringen te verwerken of op een andere manier te beleven. De verschillende behandelmethoden binnen gestalttherapie hebben telkens het karakter van een experiment.

In gestalttherapie is het 'gewaarzijn van zichzelf' het belangrijkste middel tot het opheffen van blokkades. Tijdens de therapie concentreert de cliënt zich op het bewust lichamelijk en zintuiglijk ervaren van zichzelf. Binnen de gestalttherapie wordt dit ook wel 'self awareness' genoemd. Door dit bewuste gewaarzijn kan de cliënt weer in contact komen met zichzelf. Hierdoor ontstaat er een proces van innerlijke groei, waardoor de klachten verminderen. Om dit te bereiken worden er tijdens de therapie verschillende methoden gebruikt. Zo kan de therapeut bijvoorbeeld de cliënt vragen uitspraken te herformuleren in de ik-persoon. Wanneer de cliënt dan zegt: ,,Dat maakte mij een verdrietig'', wordt dat geherformuleerd als ,,Ik voelde me verdrietig''. Een andere methode is bewust lichamelijk ervaren van emoties. Wanneer een cliënt zich boos of gespannen voelt, kan de therapeut voorstellen dat zo intens mogelijk lichamelijk te ervaren door bijvoorbeeld de vuisten te ballen en tenen te krommen.

De omgeving maakt deel uit van het geheel, of gestalt, van de cliënt. Daarom is het belangrijk dat de cliënt niet alleen leert in contact te komen met zichzelf maar ook met de omgeving. Psychische problemen ontstaan volgens de gestalttherapie vanuit een verstoord contact met de omgeving. Deze omgeving bestaat bijvoorbeeld uit familie, relaties, vrienden en de therapeut. Tijdens de therapie wordt er dus aandacht besteed aan de beleving van het contact met anderen. Het contact met de therapeut kan hierbij worden gebruikt als oefensituatie. Ook kan de cliënt als oefening een denkbeeldige dialoog aangaan met een ander, waarmee de cliënt een conflict voelt.

Gestalttherapie neemt het hier en nu altijd als uitgangspunt. Redeneren en analyseren staan de zelfervaring in de weg. Daarom wordt er gekeken naar hoe een klacht het leven op dit moment beïnvloed, in plaats van te kijken naar waarom de klacht is ontstaan. Als startpunt van een therapiesessie wordt vaak het onderwerp genomen dat de cliënt op dat moment bezig houdt.

Niemand kan verantwoording nemen voor gebeurtenissen en omstandigheden waar men geen hand in heeft. Wel is iedereen verantwoordelijk voor de wijze waarop men zelf met dergelijke situaties omgaat. Daarbij wordt de cliënt in gestalttherapie geholpen. De cliënt leert tijdens de therapie verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, inclusief de psychische klachten.
Door het experimenterende karakter van de oefeningen, kan gestalttherapie behoorlijk enerverend en intensief zijn. Daarom is voor het slagen van de therapie enige mate van flexibiliteit en stabiliteit van de cliënt nodig.

terug naar boven

Focustherapie

Focussen is een vorm van lichaamsgerichte therapie. Focussen is een natuurlijke vaardigheid die werd ontdekt, niet uitgevonden. Het vermogen om te focussen is iets waar we allemaal in aanleg toe in staat zijn.
Focussen is het richten van de aandacht op het lichamelijk ervaren van gedachten en emoties.

Klachten die in de therapie besproken worden kunnen op een lijfelijke manier worden ervaren. Door te focussen op de lichamelijke uiting van psychische klachten, kunnen de klachten helder in kaart gebracht worden.
Anders gezegd, gaat het om een lichaamsgericht proces van jezelf gewaarworden en van innerlijke groei. Je gaat na hoe je je voelt en knoopt vervolgens een gesprek aan met je gevoelens waarin jijzelf vooral de rol van luisteraar vervult. Het begint met iets te voelen in je lijf dat te maken heeft met wat er in je leven speelt. Er worden nieuwe inzichten verworven in problemen en emoties die vaak aanvankelijk alleen vaag aanwezig of moeilijk te omschrijven waren. Het doel van focussen is het beter inzicht krijgen in jezelf en je functioneren en het onder controle krijgen van emoties, door de lichamelijke ervaring van je gevoelens en die emoties te leren kennen.

Focussen geeft je toegang tot de wijsheid van je lichaam. Met deze vaardigheid die even zachtaardig als krachtig van aard is, bereik je stap voor stap positieve veranderingen in je leven. Op deze manier werkend is het mogelijk de weg naar binnen af te leggen en vervolgens wezenlijk veranderd naar buiten te gaan, de wereld weer in.

De taak van de therapeut is het begeleiden van het proces, er wordt niet gecoached, ingevuld of geïnterpreteerd.
De cliënt is de baas, die volgt de gevoelens en laat gebeuren wat er komt. Zodra voor het gevoel van de cliënt er voldoende is gewerkt en het genoeg is geweest, bepaalt deze op zijn/haar moment te stoppen.

terug naar boven

Aangesloten bij de:

MFN Registermediator